జైశ్రీరామ్.
శ్రీమద్భగవద్గీత
3వ అధ్యాయము. కర్మయోగము.
II 3.1 II
అర్జున ఉవాచ|
జ్యాయసీ చేత్కర్మణస్తే మతా బుద్ధిర్జనార్దన|
తత్కిం కర్మణి ఘోరే మాం నియోజయసి కేశవ!
తే.గీ. నీ మతంబున కర్మయే నిత్యమధిక
మయిన జ్ఞానము కన్న మహాత్మ! కృష్ణ!
ఘోర కర్మలందేల నన్ కోరి నిలిపు
చుంటవో తెల్పు మనుపమ! సుప్రకాశ!
భావము.
అర్జునుడు ఈ విధముగ పలికెను.
జనార్ధనా! నీ అభిప్రాయంలో కర్మ కంటే జ్ఞానమే ఎక్కువైతే కేశవా! ఘోరకర్మలో
నన్ను ఎందుకు నియోగించుతావు?
|| 3-2 ||
వ్యామిశ్రేణేవ వాక్యేన బుద్ధిం మోహయసీవ మే|
తదేకం వద నిశ్చిత్య యేన శ్రేయోహమాప్నుయామ్
తే.గీ. భ్రాంతిఁ గల్గించుచుంటివి పలికి నీ వ
యోమయంబైన మాటల నో మహాత్మ!
శ్రేయమెయ్యది నాకదే చెప్పుమయ్య!
నిశ్చితంబుగ, తెలియగ, నేర్పుమీర.
భావము.
అయోమయమైన మాటలతో నా బుద్ధికి భ్రాంతిని కలిగించుచుంటివి. ఏది నాకు
శ్రేయమో దానిని నిశ్చయముగా చెప్పుము.
జైహింద్.
Print this post
0 comments:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి
ఆంధ్రామృత బ్లాగ్ వీక్షకులకు ధన్యవాదములు.