మేలిమి బంగారం మన సంస్కృతి 72.

సాహితీ ప్రియులారా!
మానవత్వము పరిమళించే మనము  మన  నిత్య కృత్యములలో  తెలిసియు, తెలియకయు పాప కార్యములు చేయుచుందుము. తెలిసి చేసిన పాపానికి పరిహారము కర్మానుభవమే. మరి తెలియక చేసిన పాపము మన దృష్టికి వచ్చినచో ఆ జరిగిన పాపానికి మనము చాలా చింతిస్తూ ఉంటాము. ఆ విషయమై ఒక చక్కని శ్లోకము మనకు పూర్వీకులందించి యుండిరి. దానినిటఁ జూడుడు.
శ్లో:-
కృత్వా పాపం హి సంతప్య, తస్మాత్  పాపాత్ ప్రముచ్యతే.
నైవ కుర్యాత్ పున రితి నివృత్యా పూయతే తు స:.
క:-
తెలియక పాపముఁ జేసినఁ
గలఁగి, మదిఁ దపింతు మేని కలుగదు పాపం
బలసత నికఁ జేయ ననుచుఁ
దలచినచో  తద్విముక్తి  తధ్యము మనకున్.
భావము:-
పాప కార్యము మనకు తెలియ కుండానే మనము మనచేఁ జేయఁబడినచో, అదితెసిన పిదప ఆ పాప భీతితో ఆవేదనకు లోనగుదుము. అట్టి తఱి తద్ విషయమై మిక్కిలి పశ్చాత్తాపముతో ఇకపై జాగరూకతతో మెలగి ఇట్టి పాపములు జరుగ కుండా చూచుకొందునని మనము దృఢచిత్తులమయి నిశ్చయించుకొన్నచో తెలియక చేసిన పాపము వలన కలిగిన దోషము  ఆ పశ్చాత్తాపముతోనే పరిహారమగును.
అలసత్వము వీడి జాగరూకతతో పాపదూరులమై మనము ప్రవర్తింతుము గాక.
జైహింద్. Print this post