ఈ నాటి పరిస్థితుల కానాడే అద్దం పట్టాయి మన కావ్యాలు.

మిత్ర వరులారా!
1920 వ సంవత్సరం ఇప్పటికెన్నాళ్ళ క్రితందంటారు! రమారమి తొంభై సంవత్సరాలైందికదూ.

ఆనాటి ధర్మవరపు గోపాలాచార్యులవారు రచించిన రామదాసు నాటకంలో చూపించిన ఆ నాటి సాంఘిక దుస్థితి మనమిప్పుడు పరిశీలిస్తే మనకు మతి పోతుంది
మారింది కాలమే కాని పరిస్థితులు కావు అని మనకి అర్థమైపోతుంది.
చూడండి అతడు రచించిన ఒక పద్యం.

చ:-
కఱువొకవంక, జాతి మత కక్ష లొకానొక వంక, హత్యలున్
మరణములొక్క వంక, దయ మాలిన ధర్మ విరుద్ధ చర్యలున్,
చెఱలొకవంక, నోటికిని చేతికి కట్టడు లొక్కవంక, యి
త్తెఱగున దే శమెల్ల అతి దీన దశా వశమయ్యె నేమనన్.

ఆ నాటి సాంఘిక పరిస్థితులకా లేక ఈ నాటి సాంఘిక పరిస్థితులకా ఈ పద్యం అద్దం పడుతోంది.
ఆ నాటి కవులే కాదు ఈ నాటి కవులు కూడా ఋషులే.
నాన్ ఋషిః కురుతే కావ్యం అన్నారు కదండీ.
ఋషులు కాబట్టే త్రి కాలజ్ఞత కలిగి వారు రచించిన కావ్యాంశాలు నిత్యనూతనమై సర్వ కాలాల్లోనూ ఆదరణీయమౌతున్నాయి. వారివి వేదవాక్కులవుతున్నాయి. యదార్థమేనంటారా?

జైహింద్.

Print this post