మీతో మనసు విప్పి మాటాడాలనివుంది.

ఈ రోజు మీతో నా స్వ విషయం మనసు విప్పి మాటాడాలని వుంది.
నేను సాధారణంగా సాహితీ సభలకు ఎక్కడ జరిగినా ఆహ్వానిస్తే కాదనకుండా హాజరవుతాను. ఐతే ఈ విషయం ఇంటిలో తెలియ జేసి నా కార్యక్రమాన్ని వివరించి మరీ వెళ్తాను.

ఒక నాడు మాత్రం అనుకోకుండా ఒక కార్య క్రమంలో హాజరవ వలసి వచ్చింది. ఇంటిలో చెప్పేటంతటి అవకాశం దొరకక పోవడంతో చెప్పలేకపోయాను. ఇంటికి వచ్చేసరికి రోజూ కన్నా బాగా ఆలస్యమయింది. ఈ లోగా నేను సాహితీ కార్యక్రమంలో పాల్గొంటున్న విషయం ఒక విద్యార్థి ద్వారా మా యింటిలో తెలిసింది.

తలుపు తట్టాను. బైట లైటు వెలిగించారు. తలుపు తీస్తారని నేననుకొన్నాను. తీయలేదు. సరికదా అనుకోని సంఘటన నాకెదురయింది. అదేమిటంటారా? వినండి చెపుతున్నాను.

నేను నాలుగు పదాలిస్తాను. రామాయణ పరంగా పద్యమొకటి ఆశువుగా చెప్పితేనే ఈ గృహం మీకు స్వాగతం పలుకుతుంది. అని నా గృహిణి అనే మాటలు వినే సరికి నాకు చాలా ఆశ్చర్యం, ఆనందం కలిగాయి.
నేనెప్పుడూ వూహించనైనా లేదు. నన్నీవిధంగా ఆమె ప్రశ్నిస్తుందని.
సరే ఏమిటా పదాలు నాలుగూ సెలవివ్వండి అన్నాను.
చెప్పలేపోతే అలాగొప్పుకోండి అంది ఆమె.
మీతో చెప్పకపోవడమేం. ఆమె అలా అనే సరికి నాకు చిన్నపాటి పౌరుషంకూడా వచ్చిందండోయ్.

ఆ పదాలేవో ముందు దేవిగారు సెలవిస్తే అప్పుడు చూసుకో వచ్చు. అన్నాను. అంతే ఆమె నాలుగు పదాలూ చెప్పడం జరిగింది.. నా దగ్గరేవున్న సంచీలోంచి పుస్తకం తీసి పెన్ను పట్టుకొని నాలుగు పదాలూ ఆమె లోపలి నుండి చెప్పుతుండగా బైటే అక్కడున్న కుర్చీలో కూర్చొని వ్రాశాను.
ఆ పదాలేమిటొ పద్య మెలా పూరించానో తెలుసుకోవాలని ఆత్రుతగా వుందికదూ? చూడండి క్రింద వ్రాస్తున్నాను.

దత్త పది:-
1) అన్న.
2) అక్క.
3) చెల్లె.
4) బావ.
ఇవండీ ఆ నాలుగు పదాలూను.
రామాయణ పరంగా పద్యం వ్రాయాలి.అదృస్టం కొద్దీ స్వేచ్ఛా వృత్తంలోనే వ్రాయ వచ్చునని సెలవిచ్చారు.

ఇక్కడ నాకో ఆలోచన వచ్చింది. ఇదే పరిస్థితి మీకెదురైతే మీరేమిటి వ్రాస్తారా అని.
అందుకనే నేను వ్రాసిన పద్యం క్రింద తెల్ల రంగులో నిక్షిప్తం చేస్తున్నాను.
మౌస్ ను కుడిచేతి చూపుడు వ్రేలుతో నొక్కి పట్టి దానిపైనుండి పద్యమంతా కనిపించేంత వరకు లాగితే బ్లూబేగ్రౌండొచ్చి మధ్యలో పద్యం కనిపిస్తుంది.
ఇదంతా చదివిన మీరు కూడా ఉత్సాహంతో పద్యం వ్రాయ గలగాలనే దురాశతో ఈ పని చేస్తున్న నేను మీకు కష్టం కలిగిచి వుంటే క్షంతవ్యుడను.
ఇక నేను శారదామాత దయచే వ్రాసిన పద్యం చూడండి.
పద్యము:-
ఉత్పలమాల:-
జానకి యేడనున్నదియొ? జాడ కనుంగొను మన్న రాముడా
యానతి విన్న మారుతియె అక్కడ యిక్కడ లేక లంకలో
జానకి గాంచు చెల్లెడల చాటుగ బావని గాంచె. నద్దిరా!
జ్ఞాని కసాధ్యమెద్దియొకొ? చక్కని భక్తి ప్రపత్తి గల్గినన్.

ఈ విధంగా పూరించి చదివి వినిపించానండి. నేను స్వాగతింపబడ్డాను. చెప్పకపోవడమేం. నాకైతే ఎప్పుడూ కలుగనంతానందం కలిగిందండా సమయంలో.
అందుకే అన్నారు పెద్దలు. భార్యంటే భగవద్దత్త ప్రసాదమని. నిజమేకదండీ?

అన్నట్టు చెప్పడం మరిచాను. మాయింటికి నిజం గానే మా అన్నయ్య, మా అక్క, చెల్లెలు, మా బావగారూ వచ్చి ఈ నాటకమంతా ఆడించారండి. ఆశారదాంబ పద్యం పలికించింది కాబట్టి సరిపోయింది కాని, లేకపోతే మావాళ్ళందరిలోనూ ఎంత చిన్నబోయుండేవాణ్ణో.

ఉత్సాహవంతులైన మీరూ దత్త పది పూరణ చేస్తే మీ కామెంట్ ద్వారా పంప గలందులకు మనవి.
జైహింద్. Print this post