చెప్పుకోండి చూద్దాం. 7.

సుహృన్మిత్రులారా! సహృదయ పాఠకులారా!
ఈ దిగువనొక ప్రశ్న మీకోసం పద్య రూపంలో సిద్ధంగా వుంది. సమాధానం మీరు పద్యరూపంలో చెప్పగలిగితే నాకు కలిగే ఆనందం అపారం. ఎందుకంటే పద్యాలు వ్రాసేవారి సంఖ్య దిగజారిపోవడాన్ని నేను జీర్ణించుకో లేకపోతున్నాను.
తెలుగు మాటాడే ప్రతీవారూ ఛందో భాషణం చేయగలిగి వుండాలని నా కోరిక. అది సాధ్యమా? అని మీరనుకో వచ్చు. ఎందుకు సాధ్యం కాదు?

భోజ మహారాజు కాలంలో ప్రజలు సంస్కృతంలో సంభాషించడమే కాక ఛందో భాషణం చిన్నవీరితో సహా చేసేవారట. అందుకు చిన్న ఉదాహరణ మీకు తెలియందేమీ కాకపోయినా సందర్భం వచ్చింది కాబట్టి చెప్పుతున్నాను.

ఒక అమ్మాయి తాళ పత్రంపై ఏదో వ్రాస్తూ వుండగా కాళిదాసు చూచి ఆ అమ్మాయితో సంభాషించాడు. ఆ యిరువురి మధ్యా జరిగిన సంభాషణ ఒక శ్లోక రూపంలో వుంది. చూడండి.

శ్లోకము:-
కాళి దాసు అడుగుతున్నాడు:- కావా బాలా?
ఆప్రశ్నకి సమాధానంగా యిలా చెప్పింది:- కాంచన మాలా.
మళ్ళీ అదుగుతున్నాడు;-కస్యాః పుత్రీ?
ఆ అమ్మయి చెప్పుతోంది;- కనకలతాయ.
మళ్ళి అడుగుతున్నాడు;- కింవా హస్తే?
ఆ అమ్మాయి చెప్పుతోంది:- తాళజ పత్రం.
అతడు మళ్ళీ ఇలాగడిగాడు ;-కావా లేఖా?
ఆ అమ్మాయి ఇలా చెప్పింది;- కాఖాగాఘా.
అదే సంభాషణని శ్లోకరూపంలో చూడండి.

కావా బాలా? కాంచనమాలా.
కస్యాః పుత్రీ? కనకలతాయ.
కింవా హస్తే? తాళజ పత్రం.
కావా లేఖా? కాఖాగాఘా.

కాళిదాసు:- ఎవరివమ్మాయ్ నీవు?
అమ్మాయి:- కాంచన మాలను.
కాళిదాసు:- ఎవరి కుమార్తెవి?
అమ్మాయి;- కనకలత కుమార్తెను.
కాళిదాసు:- చేతిలోనిదేమిటి?
అమ్మాయి;- తాటాకు పత్రము.
కాళిదాసు:- ఏమిటి వ్రాస్తున్నావు?
అమ్మాయి:- క ఖ గ ఘ లు వ్రాస్తున్నాను.

చూచారుకదా.
మనం మాత్రం ఎందుకు ప్రయత్నించ కూడదు?
తప్పక ఛందో భాషణానికి ప్రయత్నిద్దాం.

ఇక ఇప్పుడు మీముందుకొస్తున్న ప్రశ్న.

ఆ:-
దేహమెల్ల కనులు దేవేంద్రుడా కాదు.
భుజము పైన నుండు బుడుత కాడు.
తాను ప్రాణి కాదు తగిలి జీవుల జంపు.
దీని భావమేమి తిరుమలేశ?

సమాధానం తెల్ల రంగుతో వుంది. అవసరమనుకొంటే మౌస్ సహాయంతో చూడ మనవి.

సమాధానం;-
వల.

మీరు కూడా మీ స్ఫందనను కామెంట్ రూపంలో తెలియ జేయ గలందులకు మనవి.

జైహింద్.

Print this post