శరజ్జ్యోత్స్న లో కవివతంస బులుసు తారాడిన క్షణాలు.

శరజ్జ్యోత్స్న

ఈ శరజ్జ్యోత్స్న నన్ను బంధించివైచె.

ఔను. కాకున్న కుటిల గాఢాంధకార

పథ విలగ్న మూర్తిని నేను పరమ మృదు శ

శాంక దీధితిలో నెట్లు సాగు చుంటి.

ఈ శర జ్జ్యోత్స్న నాకు కన్పించు మాతృ

దేవతా స్నిగ్ధ దరహాస దీప్తి వోలె

కాక యుండిన యింతట కరుగునే మ

దీయ పాషాణ హృదయమ్ము దీనిని గని.

ఈ శరజ్జ్యోత్స్న నీల కంఠేశ జటల 

పొంగులెత్తిన గంగా ప్రపూరమటుల

నాకు తోచును. కొండ కోనలను కూడ

తాను చైతన్య సీమగా నొనర్చి.

ఈ శరజ్జ్యోత్స్నలో పులకించి పోవు

చుంటి మిర్వురము, కుటీరమంటిఁ బ్రాకు

మల్లికయు నేను, చైతన్య మంజులార్ద్ర

కలిత నిశ్శబ్ద భావ మూర్తులము మేము.

ఈ శరజ్జ్యోత్స్న నాకు ఱేయెల్ల నెన్ని

గీతములు పాడి విన్పించెనో తెలియదు.

మౌన గీతము లవి యెల్ల మఱల మఱల

ఎదను మొదలంట నూపి దహించు నెపుడు.

చూచారా కవి వతంస దివ్యానుభూతిని? మీకూ ఇటువంటి మధుర క్షణాలు దివ్యానుభూతులు సంభవించకపోవటము కాని, అది అక్షర రూపంలో పొంగకుండా ఉండడం కాని జరుగదు. అలా పొంగే కవితామృత ధారకు ఆడ్డుకట్ట వేస్తారెందుకు మీరు? మీ నుండి ఉప్పొంగే కవితకు అక్షర రూపమివ్వండి. ఆంధ్రామృతంగా అందరికీ అందించండి. మొహమాటమెందుకు?

జై శ్రీరాం.

జైహింద్.

Print this post