దేవీ స్తుతి 4 / 13. (కాళిదాసు కృత అశ్వధాటికి ఆంధ్రానువాదము)

శ్లో:-
బాలామృతాంశు నిభ ఫాలా మనా గరుణ చేలా నితంబ ఫలకే
కోలాహల క్షపిత కాలామరా కుశల కీలాల శోషణ రవిః!
స్థూలా కుచే జలద నీలా కచే కలిత లీలా కదంబ విపినే 
శూలాయుధ ప్రణతి శీలా దధాతు హృ శైలాధిరాజ తనయా!
సీ:-
అమృతాంశుఁడగునట్టి యాబాల చంద్రుని 
సరిపోలు నుదురున్న చక్కనమ్మ.
లేయెఱ్ఱనగు చీర  లీలగా దాల్చిన 
జఘనంపు సొగసుల శంభు రాణి!
ఆపదల్ ముసరగా నార్తనాదము చేయు 
దేవతలన్ గాచు దివ్య మూర్తి.
స్తన భారమున నొప్పు చక్కని జగదంబ. 
నీలి కురులతోడ నెగడు తల్లి.
గీ:-
కడిమి తోపుల వసియించు కల్పవల్లి. 
శూలిఁ మది నిల్పి ప్రణమిల్లు శైల తనయ.
పార్వతీ దేవి నామది ప్రభను నిలిచి;  
భక్తి  మార్గముఁ జూపుత! ముక్తి నిడుత.  
భావము:-
అమృతాంశుఁడైన బాల చంద్రునితో సమానమైన నుదురు కలదీ; పిరుదుల మీద లేత ఎఱుపు రంగు చీర కలదీ; ముసిరిన ఆపదలచే చేయుచున్న కలకల ధ్వనులతో కాలం గడిపిన దేవతల కష్టాలు అనే నీళ్ళను ఇంకింప జేయడంలో సూర్యుఁడు వంటిది; స్తన భారము కలదీ; కురులలో మేఘాల నీలిమ కలదీ; కడిమి తోపులో మనోహరమైన విలాసం కలదీ; శూలం ఆయుధంగా కల శివుఁడికి నమస్కరించే స్వభావం కలదీ; అయిన పర్వత రాజ పుత్రి యైన పార్వతీ దేవి నా హృదయంలో అధివసించు గాక.

జైహింద్.

Print this post