దేవీ స్తుతి 2 / 13. (కాళిదాసు కృత అశ్వధాటికి ఆంధ్రానువాదము)

శ్లో:-ద్వైపాయన ప్రభృతి శాపాయుధ త్రిదివ సోపాన ధూళి చరణా!

పాపాపహ స్వమను జాపాను లీల జనతాపాపనోద నిపుణా!

నీ పాలయా; సురభి ధూపాలకా దురిత కూపా దుదంచయతు మాం!

రూపాధికా శిఖరి భూపాల వంశ మణి దీపాయితా భగవతీ!

సీ:-

వ్యాసాదులైన శాపాయుధులకు స్వర్గ 

పథ పాద ధూళిచే ప్రబలు తల్లి;

పాపాపహరమంత్ర పఠన పరవశుల 

తాపత్రయము బాపు తల్లి దుర్గ. 

కడిమి వనమునందు కారుణ్య వల్లియై 

కలయ వసించు మాకన్న తల్లి; 

ముర సుగంధము శిరమున ధూపముగ పొంది;

వెలయు శిరోజాల విశ్వ జనని; 

గీ:-

సుందరీ మణి. హిమశైల నందన మణి.

భగవతీ మాత పదముల భక్తిఁ గొలుతు

దురిత కూపమ్ము నుండి నన్ దరికి చేర్చి;

ఉద్ధరించుత దయను తా నొప్పిదముగ. 

భావము:-

శాపాయుధులైన వ్యాసాది మహర్షులకు స్వర్గానికి నిచ్చెనలైన పవిత్ర పాద ధీళి కలదీ; పాపాపహరణ చేయు తన మంత్రమును జపించడంలో తన్మయులైన భక్తుల యొక్క తాపత్రయమును తొలగించు నిపుణత కలదియు; కడిమి వనంలో నివసించునదియు; మురయను సుగంధద్రవ్య ధూపము వేయఁ బడిన శిరోజములు కలదియు; మిక్కిలి సుందరమైనదీ; పర్వత రాజైన హిమవంతుని వంశమున మణి దీప మయినటువంటిదియు; అయిన భగవతి నన్ను దురిత కూపమునుండి ఉద్ధరించును గాక!

జైహింద్.

Print this post