. జైశ్రీరామ్
పరమాత్మస్వరూపులయిన మహనీయులారా! వందనములు.
తే.09 .. 9 . 2018ని గుంటూరునుండి సామర్లకోట వెళ్ళే సమయంలో 36 పద్యములు వ్రాసి మరునాడు తే 10 . 9 . 2018ని తిరుగు ప్రయాణంలో సామర్లకోటనుండి సికింద్రాబాదు చేరే సరికి 92 వ పద్యం వరకు, ఆరాత్రి ఇంటికి చేరి108 వపద్యం వరకు ఆ జగన్మాత నాచేత వ్రాయించిన శతకమిది.
తెలుఁగులో ఉండే ప్రాస నియమమును పాటించుచు, యతివిషయమున మాత్రము అప్పకవి చెప్పిన విధముగా కాక కాళిదాసు సంస్కృతమున పాటించిన ప్రాసయతిని ప్రతీపాదమునా మూడుచోటులందుపాటిస్తూ ఈశతకము వ్రాయఁబడినది.
అష్టోత్తరశత సతీ అశ్వధాటి
(సతీ శతకము).
రచన. చింతా రామకృష్ణారావు.
1. .శ్రీ శాంభవీ! సుగుణులాశింత్రు నీ కృపకు నీ శక్తినెన్నుచు సదా.
ధీశాలియౌ శివునికాశావహంబువయి నీ శక్తినే గొలిపితే.
నీ శక్తినే బొగఁడ నాశక్తి చాలదుగ ధీశక్తినిమ్ము కృపతో
నాశాంతముల్ వెలుగు ధీశాని నీ ప్రతిభ లేశమ్ము గాంచుదు సతీ!
2. వందారు భక్తజన మందారమా నిలుమ డెందంబునన్ కరుణతో
సౌందర్య రాశివయి డెందంబునన్ నిలువ నెందైన నిన్నె కననా.
కందున్ నినున్ సతము కందున్ త్వదీయ కృప కందున్ శుభంబులనిలన్.
వందే జగజ్జనని ముందుండి నా కనుల విందై కనంబడు సతీ!
3. నీ రూపమే కనిన నేరూపమున్ గనఁగఁ గోరంగ లేము ధరణిన్,
ధారాళ సత్ కవిత పారున్ నినుం గనిన శ్రీరమ్య తేజ నిలయా.
పారాడు దుర్గతుల నేరీతిఁ బాపుదువొ చేరంగ నిన్ శుభ మతిన్,
వారాహి నిన్ దలచు వారే మహాత్ములిల వారిన్ నుతింతును సతీ!
4. శక్తి ప్రదాతవని ముక్తిప్రదాతవని భక్తిన్ నినున్ గొలిచెదన్
భక్తాగ్రగణ్యులు విముక్తిన్ గనన్ మిగుల రక్తిన్ నినున్ గొలుతురే.
రక్తాక్షివై దురిత శక్తిప్రపూర్ణులను రక్తంబు చిందఁ గనుమా.
యుక్తంబులిచ్చుచునయుక్తంబులన్ దరిము యుక్తిప్రదా వర సతీ!
5. అశ్రాంతమున్ జనుల సుశ్రేయమున్ గని గుణశ్రీదవై నిలుతువే.
సుశ్రీ పదోజ్వలిత సుశ్రావ్యకావ్యపు శుభశ్రీగ నీవు నిలుమా.
అశ్రద్ధనే విడిచి విశ్రాంతినే మరచి సుశ్రీద నిన్ గొలువనా.
సుశ్రోతలన్, కవుల సుశ్రేయమున్ గనుదవిశ్రాంతమీవిల సతీ!
6. రక్షించుమా జనని, రక్షించుమీ జన నిరీక్షన్ మదిన్ దలచుమా.
రక్షింతువీవని నిరీక్షించు సజ్జనులు మోక్షప్రదా కనుమికన్.
సాక్షాత్కరింపకిటు శిక్షింపగా తగున దాక్షాయినీ కను మమున్,
లాక్షారుణప్రభల శిక్షించు దుష్టులను రక్షించు మమ్మిక సతీ!
7. నీ దివ్య నామమును నీ దివ్య రూపమును నీ దివ్య శక్తిని మదిన్
శోధించి నే కనుదు వేదింపకింక నను బోధన్ మదిన్ గొలుపుమా.
మేధన్ ప్రపూర్ణవయి మోదంబుతో నిలిచి యీ దాసునిన్ గరుణతో
బాధా విదూరునిగ బోధా ప్రపూర్ణునిగ సాధించి చూపుము సతీ!
8. అజ్ఞాన దుశ్చరిత నజ్ఞాన భావనలనజ్ఞాన కృత్యములికన్
విజ్ఞాన తేజమున విజ్ఞేయ! నే విడిచి సుజ్ఞానినై వెలుగుచున్.
సుజ్ఞేయునై వెలుఁగ విజ్ఞుల్ ననున్ దలచ ప్రాజ్ఞుండనై నిలువనీ
సుజ్ఞాన తేజము మహాజ్ఞానమీయుమిక విజ్ఞుండుగా కను సతీ!
9. పల్కంగ నేరవొకొ? యల్కన్ మదిన్ నిలిపి, కల్కీ! హృదబ్జ నిలయా!
పల్కంగనే వరము లొల్కంగ తప్పదని మేల్కొంచు పల్క వెరపా?
కల్కి ప్రభావమిల మేల్కాంచె చూడుమిక మేల్కొల్పు శిష్ట జనులన్
పల్కించు పద్యములు చిల్కించు సన్నుతులు పల్కించుమెల్లెడ సతీ!
10. విశ్రాంతి బోధకుఁడ, విశ్రాంతి కోరని యవిశ్రాంత సేవకుఁడ నీ
కశ్రాంతమున్ గృతులు సుశ్రేయమున్ గొలుపఁగా శ్రద్ధతో నొనరుతున్.
ధీశ్రీ భవత్ కరుణ సుశ్రోతలందునను సుశ్రావ్య గాన గరిమన్
సుశ్రీలిడన్ నిలిపి విశ్రాంతిగా కొలిపి శుశ్రూష నందుము సతీ!
11. వేదాంత సారమ, ప్రమోదంబుతోఁ గనుమ. పేద ప్రజన్ నిరతమున్.
కాదన్నచో ప్రజలకేదున్నదింకఁ దరి? సాదంబుకే కరువగున్.
నీ దివ్య సత్ కరుణనే దారిగాఁ దలచి మోదంబుతోఁ గొలుతురే
బాధావహంబు కద మోదంబుతోఁ గనమి నేదారిఁ గానరు సతీ!
12. దేవీ నినున్ మదిని భావించినంతటనె నీ వర్ణ్య భవ్య కళలే
భావంబునన్ నిలిచి సేవింప నే గొనుచు ప్రోవంగ నుండు సతమున్.
జీవాళిలో నిలిచి నీవే మమున్ గనుచు సేవించు భాగ్య మిడుచున్
వేవేల చందముల నీవే కనంబడుచు నీవారలన్ గను సతీ!
13. దోసంబులెన్నకుమ భాసించి సత్ కనుమ,ధ్యాసన్ ననున్ నిలుపుమా.
నా సేవలం గొనుమ నా సత్కృతిన్ గనుమ భాసింపఁ జేయుమ కృతిన్.
మోసంబులన్ బడక నీ సేవలన్ మనఁగ నాసింతు నేను జననీ,
ధీసద్గుణంబులిడు నీ సన్నిధిన్ నిలుపు. ధ్యాసన్ నినున్ గన సతీ!
14. ఆశావహుల్ జగతి నాశంబు చేయుదురు నీ శక్తితో నిలుపుమా.
దేశాధినాథులు దురాశాపరుల్ కలరు దేశంబె నాశనమగున్.
కాశీపురంధ్రివి ప్రకాశంబు నిల్పుమిక దేశంబునే కరుణతో
హేశాంభవీ జనని, హే శక్తి రూపిణి మహేశాని, శాంకరి! సతీ!
15. కల్లల్ కనన్ జగతి, నెల్లప్పుడున్ నిజమునుల్లంబు పొంగ కనఁగన్
తల్లీ వరంబిడుమ సల్లాపమందయిన కల్లల్ ప్రవర్తిలకనే
యుల్లాసమున్ గొలిపి సల్లోచనంబులిడి యుల్లంబులన్ మెలఁగనీ
ఫుల్లాబ్జ నేత్రవుగ ముల్లోకముల్ నడుపు తల్లీ కృపం గను సతీ!
16. అబ్జాత పత్ర ముఖి కుబ్జత్వమున్ మదికి నబ్జోద్భవుండొసఁగెనే.
కుబ్జత్వమున్ దరిమి యబ్జోద్భవున్ గెలిచి యబ్జాసనా కనఁగదే.
అబ్జాక్షివీవిక కరాబ్జంబులన్ సతత మబ్జోద్భవోత్కులజు నన్
కుబ్జత్వమున్ దరిమి యబ్జాత్మలో నిలువు మబ్జేశుఁడెన్నగ సతీ!
17. అమ్మా భవత్ పదములిమ్మానసాబ్జమున నెమ్మిన్ గృపన్ నిలువనీ.
పొమ్మన్న నేమిగతి? చిమ్మున్ కనుల్ జలము లమ్మా కృపన్ గనుమికన్.
సమ్మోదమున్ దెలిపి రమ్మంచు నీ సుతుని సమ్మానమున్ నిలుపుమా.
యిమ్మేను భారమది ముమ్మాటికిన్ తమది సొమ్మేలనాకిక సతీ!
18. నీలాల నింగినిటులేలీలఁ జేసితివి? చాలన్ మదిన్ దలఁపగా,
నీ లాలితంబు గని శూలిన్ మదిన్ గనిన పోలంగలాడె? యనరా?
ఏలీల పత్నివయి నీలో సగంబొసఁగి పాలించుచుంటివి శివున్?
నీలాల నింగినట నీ లీల కానఁబడు లాలిత్యమున్ గన సతీ!
19. శ్రీ కాళిదాసుమది నీ కాంతులుల్లసిల నేకాంతమున్ నిను గనెన్
శ్రీకారమే కృతుల కాకారమున్ గొలుప శ్రీ కావ్యముల్ వెలిసెగా.
శ్రీకారమీవెయని యా కాళిదాసెఱిఁగి చేకొంచు నిన్ నిలిపెనే
ఓ కాళికా! హృదయమేకాగ్రతన్ నిలుప నాకిమ్ము బాసను సతీ!
20. ఓంకార తేజమునహంకారమే తొలఁగు నింకేల నాకొసఁగుమా.
ఓంకార రూపిణివి ఓంకార భాసినివి ఓంకార భాషిణివిగా.
ఓంకారమున్ గనుదు నోంకారమైన నిను నోంకార వర్తివగుటన్
ఓంకారమే తమకు సంకేతమమ్మ గన నోంకార పూర్ణవు సతీ.
21. దైవాంశ లేక నిను భావింపనెట్టులగు దేవీ మదాత్మ నిలయా!
జీవాత్మవీవగుచు జీవిం చువారిఁగని భావింతు నిన్ సుజనులన్
సేవా పరత్వమున నీవే ప్రభాసిలఁగ నీవైన వారిని గనన్
శ్రీవాణి సత్ కృపను భావించి పద్యములు నీవే రచింతువు సతీ!.
22. బాలార్క తేజమున పాలింప భక్తులను స్త్రీలన్ గనంబడుదువే,
నీలీలలం గనఁగ చాలంగలారెవరు నీలాలకా భగవతీ!
నాలోని మాయనిక నీ లీలచేఁ దునిమి పాలించునన్నిలఁ గృపన్.
భూలోక వాసులకు లోలోన మాయనిడి నీ లీలఁ జూపితి సతీ!!
23. కాలంబు నీవనుచు నీ లీలలం గనుచు లోలోన పొంగుదునుగా.
నీలాల మేఘముల నీ లీలలే కనుదు నాలోన గాంచెద నినున్.
నీలాల మేఘమది నాలోని మాయ కనఁ బాలింతు వీవటులనే
శ్రీలాలితా సుగుణ జాలంబు నీవె కద, యీ లీలఁ గాంచెద సతీ!
24. ఆహారమీవె కన నాహార్యమీవె, కల మోహంబు నీవె, చెపుమా.
మోహంబు నీవయిన మోహార్తినే దురిమి స్నేహంబుతో మెలఁగనీ.
దేహంబు నీవగుచు స్నేహంబు నీవగుచు మాహాత్మ్య మీదె యగుచున్,
రాహిత్యముం గొలిపి దేహంబులో నిలిచి సాహాయమున్ నిలు సతీ!
25. పూలన్ గనన్ తమరె నేలన్ గనన్ తమరె మ్రోలన్ గనన్ తమరెగా.
చాలింపుమింక మొరలాలింపుమింక పరిపాలింపుమా కరుణతో.
గాలింప లేను నిను జాలిన్ ననున్ గనుచు మేలున్ దయన్ గొలుపుమా.
బాలా సదా కలిత హేలా మహత్ సుజన పాలాపరాజిత సతీ!
26. పూర్ణంబు నీవె కల వర్ణంబులీవె శశి పూర్ణాకృతిన్ గలవుగా.
కర్ణామృతంబయిన పర్ణంబులీవెకద పూర్ణేందుబింబ వదనా.
స్వర్ణంబులీవెకద పర్ణంబులీవెకద ఘూర్ణించు మేఘమగుదే.
చూర్ణంబు చేయుమిక దుర్నీతులన్ కని యపర్ణా! కృపం గను సతీ!
27. నీ దివ్య తేజమును సాధుస్వభావమును బోధన్ గనన్ గొలుపుమా,
శోధించి చూచినను నీ దీప్తి యన్యులను లేదన్నదే నిజముగా.
మాధుర్య భావన ప్రమోదంపు జీవనము నీ దీవనన్ గలుఁగుగా,
హే దీన బాంధవి ప్రమాదంబులన్ దుడిచి యీ దీను గావుము సతీ.
28. చిత్తంబులో గల మహత్తైన శక్తిని ప్రవృత్తిన్ సదా మెలుగుమా.
మత్తున్ భువిన్ విడిచి చిత్తంబు నీ పయి మహోత్తుంగ భక్తియుతమై
సత్తెంబుగా నిలుపుమెత్తీరునైనను లసత్తేజమున్ గొలుపుమా.
హత్తన్ మదిన్ సుగుణులెత్తీరునుండిరది చిత్తేజమై కల సతీ.
29. భారంబు నీది శుభ తీరంబు చేర్చగను లేరన్యులీ వసుమతిన్.
కోరంగనేల నిను చేరంగనున్నపుడు తీరంబు చేర్చు జననీ.
శ్రీరమ్య తేజసవు శ్రీరామ రక్షవయి వారింపుమా దురితముల్.
కోరన్ నినున్ ధనము కారుణ్యమున్ గనెడి ధీరాత్మవీవెగ సతీ!
30. సంతానమున్ గొలిపి సంతాపమున్ గొలుప చింతేకదా ఫలితమౌన్.
సంతాపమున్ విడిచి సంతానమిచ్చిన సుఖాంతంబెగా జననమే.
సంతాన హీనులకు సంతానమున్ గొలిపి శాంతంబుగా బ్రతుకనీ.
సంతాప హీన మదినంతేసువాసివయి సాంతంబు కాంచుము సతీ!
31. నిత్యారుణద్యుతిని సత్యప్రబోధవయి స్తుత్యంబుగా వెలుఁగుదే
నిత్యంబు నిన్ గొలిచి యత్యున్నత స్థితిని స్తుత్యుల్ కనన్ గొలుపుమా.
భృత్యాళి సమ్మదుల నిత్యంబు వెల్గగను స్తుత్యా! పొనర్చు జననీ.
కాత్యాయనీ కనుమ భృత్యున్ ననున్ సతము స్తుత్యంబుగా నిల సతీ!
32. పంకేరుహానన! కుశంకల్ మదిన్ విడిచి కైంకర్యమున్ సలుపనా.
ఓంకార రూపము నుటంకించి తెల్పెదను శ్రీంకార తేజవగు నిన్.
సంకాశమే కనని ఐంకార భాసినివి. యింకేలనీ వ్యవధులో.
హ్రీంకార తేజస యహంకారమున్ తుడిచి కైంకర్యమున్ గొను సతీ!
33. ఏలన్ సృజించితివి నీలాంబరంబచట నేలన్ మమున్ భగవతీ?
ఏలన్ మమున్ మరచి తేలన్ గృపన్ గనక మేలమ్మొ నీకనుపమా!
ఏలేటి తల్లివని నేలన్ జనుల్ గనుదు రేలా మదిన్ కనవో? హే
బాలేందువక్త్ర! పరిపాలింపుమమ్మ మము నీలాలకాక్షర! సతీ!
34. కాయంబశాశ్వితము. కాయంబు లేని తరి మాయన్ విడన్ సులభమౌన్.
నీయందె నమ్మకము కాయంగనుంటివని కాయంగ రమ్ము పతితోన్.
నీయానతే సతము నాయందు శక్తినిడు న్యాయంబునే నడుపగా.
మాయా జగంబున యమేయప్రభన్ నిలుతు నీ యానతిన్ గని సతీ!
35. శ్రీమన్మహాభవుని ప్రేమార్ణవంబు గొని శ్రీమాతవై వెలుగు నీ
ధీమంతుఁడౌ సుముఖు నే మానసంబునను ప్రేమన్ సదా కొలిచెదన్.
నీమంబుతో శతక ధామంబునే గొలిపి ప్రేమన్ నినున్ నిలిపెదన్.
నీ మానసంబు గని ప్రేమన్ రచించెదను శ్రీమాత నీ కృప సతీ!
36. భద్రేభ గామిని సుభద్రాక్షయాక్షర! సముద్రమ్మునన్ మధువువై,
నిద్రించు నా మదిని భద్రంబుగా వెలిగిముద్రించుదీవు మహతిన్.
క్షుద్రాళినే యణచి సద్రక్షణన్ గొలుపనుద్రేకమొప్పు కవితన్
మద్రమ్య సద్రచన సద్రక్షణీ! కొలుపు భద్రమ్ము కాగను సతీ!
37. భూజంబులే సుఫల రాజంబులన్ సుగుణ బీజంబులన్కనుఁగొనన్
రాజిల్లు చున్న వర భూజంబులన్ నరుకునీ జాతినే యణచుమా.
ఏ జాతికైన భువి భూజంబులే బ్రతుకు రాజిల్లఁ జేయు సిరులై.
సాజంబుగాపెఱుఁగు భూజంబులన్ నిలుపు.రాజీవ నేత్రవు సతీ!
38. ఓ పార్వతీ! సుగుణమే పంచుచున్జనుల తాపంబు మాన్పునటులన్
దీపించు సత్ కృతికి సోపానమై నిలుము పాపంబులార్పు జననీ!
నీ పాపలౌ జనుల పాపంబులన్ గనక కాపాడుమమ్మ జననీ!
శ్రీపాదముల్ కొలిచి నే పావనుండగుదునో పాప హారిణి సతీ!
39. క్షేత్రంబు నీవె కన క్షేత్రజ్ఞవీవె కన క్షేత్రార్థ మీవె కనఁగా.
గోత్రంబులేల నిల పాత్రంబు లేల శుభ ధాత్రిన్ నినున్ గలిగినన్.
సూత్రంబు నీవె కన గోత్రంబు నీవె గుణ పాత్రంబు నీవె కనఁగా.
గోత్రార్థమీవెగ. పవిత్రార్థమీవెగ. మహత్త్రాతవీవెగ సతీ!
40. జ్ఞానామృతంబు గొన మానావమానములవీనాకెటుల్ తెలియునే?
దీనావనా కనుచునీనా మనస్థితిని జ్ఞానాగ్ని దగ్ధ ఫలునై
నీ నామ కీర్తనను నేనెప్పుడున్ తనియ జ్ఞానంబు నాకునిడుమా.
ప్రాణంబుగా నిలిచి మానంబునే కొలుపు నే నిన్ దలంతును సతీ!
41 శక్తిప్రదా! మహిత ముక్తిప్రదా! విమల భక్తిప్రదాయివి కదా.
భుక్తి ప్రదాయివరి రక్తిప్రదాయివయి యుక్తంబునేలనిడవో?
రక్తాక్షివై మహి విరక్తాళినే కనవు.రక్తిన్ విడన్ సుగుణభా!
రక్తిన్ ధరన్ తుడిచి భక్తిన్ సదా యిడుమ ముక్తిం గనంగను సతీ!
42. మంత్రంబు లీవె కద, యంత్రంబు లీవెగ కుతంత్రంబు లీవగుదువా?
మంత్రార్థమున్ దెలిసి మంత్రోదకంబిడుచు మంత్ర స్వరూపులిలపై
మంత్రంబు వేసెడి కుతంత్రజ్ఞులన్ కనవొ మంత్రార్థమీవె యగుచున్,
తంత్రంబులేలనిల మంత్రంబు లేల నిను మంత్రంబులన్ గన సతీ!
43. కన్నార నిన్నుఁ గన నెన్నం, గనం జనమినెన్నంగ నా కనులిలన్
మృన్నిర్మితంబులవి మన్నించుచున్ గనుమ.నిన్నున్ గనం గొలుపుమా.
పున్నెంబుచేఁ గనెడు కన్నున్ గనంగనుదు మున్నున్న నిన్ను జననీ.
నన్నేలుమా జనని కన్నార జూతు నినునన్నేలు దీప్తివి సతీ!
44. సాహిత్యమున్ మిగుల సౌహార్ద్రతన్ వెలుఁగు దేహంబునన్ నిను గనన్
స్నేహోన్నతిన్ గలుఁగు సౌహార్ద్ర చిత్తుల కిదే హారతిన్ కొలిచెదన్.
నీ హస్తమే యిచట నా హస్తమున్ గొనుచు స్నేహోన్నతిన్ కవితతో
నాహా యనన్ దెలియు మోహార్తి బాపుకద సౌహార్ద్రతన్ గను సతీ!
45. ఉత్సాహమీవెకద ప్రోత్సాహమిచ్చుచు శుభోత్సేకమిచ్చెదవు నీ
వాత్సల్యమెన్నఁగ మహోత్సాహమే కలుఁగు సత్ సిద్ధి ప్రాప్తమగుగా.
మత్సేవ్య తేజమ సరిత్సాగరంబువయి ద్యుత్సామ్యమున్ గొలుపుమా.
కుత్సిత్వమున్ గనని ప్రోత్సాహులన్ గనఁగ నుత్సాహమిమ్మిక సతీ!
46. ధీశక్తివీవగుచు ప్రాశస్త్యమున్ గొలిపితే శాంతి గొల్పనిక నీ
వే శాశ్వితంబగుచు, నా శాంతివీవఁగ, నాశించి నిన్ గొలువనీ.
ఆశా పరాఙ్ముఖుగ, నీ శక్తితో మలచి, శాశించుమమ్మ గనుచున్.
హే శాస్త్ర భాసిని! మహేశాని! నిన్ గొలుతు, ధీశక్తి నిచ్చెడి సతీ!
47. కాత్యాయనీ జనని సత్యస్వరూపిణివి నిత్యంబు నిన్నుఁ గొలుతున్.
సత్య స్వరూపముగ నిత్యంబు నేఁ గనెద నత్యంత ప్రీతిని శివా!
ముత్యాల జల్లులటు సత్యస్వరూప పద మత్యంత ప్రేమనిడుమా.
గత్యంతరంబగుచు స్తుత్యంబుగా నిలుమ సత్యా! హృదిన్ శుభ సతీ!
48. ఇల్లాలివై హరునిఁ జల్లంగ గాచు పరమోల్లాసినీ! భగవతీ!
ముల్లోకముల్ గనుము చల్లంగ, సజ్జనుల యుల్లంబులన్ వెలుగుమా.
కల్లల్ మదిం గనని యుల్లాసులన్ గనుమ యల్లారు ముద్దుగ భువిన్.
తల్లీ నినున్ దలతు నుల్లంబులో నిలుమ చల్లంగ నీవిక సతీ!
49. నిందా ప్రశంసలకు సందీయనీయక మరందంబు పోలు మదితో
సౌందర్య సద్గణిత మందార ధామముగ నందింతు నీకు కవితల్.
సుందోపసుందులనుడెందంబు వీడునటు ముందెంచి బాపెదవుగా.
యందాల శారదగ. ముందుండి శాంతినిడు సౌందర్య భాసిత సతీ!
50. ఏనాటి పుణ్య ఫలమీనాడు కల్గుటిది శ్రీనిర్మలాత్మవు నినున్
జ్ఞానాక్షితోఁ గనుటదే నాకు భోగమగుసాన్నిధ్యమున్ నిలిచితే.
ప్రాణంబు నీవయి ప్రమాణంబుగా నిలిపి రాణింపఁ జేయుమిలలో
హే నా జగజ్జనని నేనున్ నినుం దలతు కానంగనందగు సతీ!
51. కర్ణామృతంబయిన స్వర్ణాక్షరాళినిడి వర్ణింతు నీదు ఘనతన్,
పూర్ణ స్వరూపిణివి పూర్ణేందు భాసవి యపర్ణా! కృపం గనుమికన్..
దుర్నీతులన్ దునుము పర్ణంబులట్లురల స్వర్ణాక్షరీ కొలుతు నిన్,
కర్ణంబులుల్లసిల వర్ణింపనిమ్ము నిను కర్ణామృతంబుగ సతీ!
52. జాలిన్ సుధీమణి కపాలిన్ వరించితివి నీ లీలలెన్నఁ దరమా.
ఏ లీల నీవతని పాలిం మెలంగెదవొ లోలాక్షిరో! తెలుపుమా.
చేలాంచలంబతని నీలీల నిల్పినద? నీలాలకల్ మహిమమా?
పాలింతువెల్లరిని జాలిం కనంబరిచి హేలన్. సుశోభిల సతీ!
53. పాలింపుమా సుకృతినాలింపుమా మొదల నీలీలలన్ని తెలియన్,
గాలించి చూడ నిను పోలంగనెవ్వరిల లోలాక్షిరో మహిమలో.
నీ లీలలన్ బొగడి మాలోన నిన్ నిలిపి లోలోన పొంగుట తగున్.
హేలన్ ననున్ గనుచు నేలన్ మనన్ గనుమ శ్రీలంద జేయుము సతీ!.
54. నీలాలకా! సుగుణ పాలా! త్రిలోక పరిపాలా త్రిశూలధర! ని
న్నేలీల నే గనుదు నేలీల నిన్ గొలుతు నీ లీల లెన్నుచు మదిన్.
కాలాత్మవీవెకద కేళిన్ రచింతువిల నీలీలలివ్వె కనగా
జాలన్ ననున్ మహిమనేలన్ గదమ్మ కను హేలన్ శుభాకర సతీ!
55. రాత్రించరుల్ దురిత పాత్రుల్ దురాత్ములయి, ధాత్రిన్ వినాశనము కాన్
చిత్రంబుగా కనిన మాత్రంబునన్ గొలుపు మైత్రిన్ ప్రవర్తనము చేన్.
మిత్రుండవీవయను చాత్రంబునన్ గనరె శత్రుత్వమున్ నెరపుచున్
మా త్రాత వీవగుచు ధాత్రిన్ మమున్ గనుమ శత్రుఘ్నపావన సతీ!
56. దారుల్ గనంబరిచి నేరంబులన్ గొలిపి నేరంబులన్ బొనరచన్
కారుణ్యమున్ విడిచి, పారింతు వేలమము నీరీతి చేయఁ దగునా?
శ్రీరామ రక్షణగ నేరీతి మమ్ములను నీ రాక నిల్పునొ కదా.
హే రాక్షసాంతక సదా రక్షనీయుమిక, కోరన్ వరంబులు సతీ!
57. హృద్యాద్భుతంబయిన పద్యంబులన్ సుజన వేద్యంబుగా నుడువనా?
సాధ్యంబు నీ కృపను వేద్యంబె నీకిదియు, విద్యావతీ కనుదువా.
రధ్యంబులన్ దనుప ఖాద్యంబులన్ దనియ విద్యన్ వరంబడిగెదన్.
సద్యోఫలప్రదవు, సద్యోగమిమ్మికను, విద్యాధరీ భువి సతీ!
58. వేదార్థ భాసిత ప్రమోదంబు గొల్పుమిక వాదేలనమ్మ జననీ
బోధావహంబయిన సాధారణార్థ గతి నేదారి నేర్పుదువుగా.
నాద ప్రియా! సుగుణ బోధప్రభాస రస వాదప్రియా కనుమికన్.
నీదారిలో నడిపి శ్రీదంబువై నిలుపుమా ధైర్య మబ్బగ సతీ!
59 అగ్రాహ్యముల్ విడిచి సుగ్రాహ్యమంది యనవగ్రంపుమార్గ సుగతిన్
శ్రీ గ్రామ దేవతగ నుగ్రాకృతిన్ విడిచి శ్రీగ్రంథమందెదవుగా.
సుగ్రాహ్యమౌ కవితనగ్రేసరుండనుచు నగ్ర స్థితుల్ పొగడు నన్,
స్వగ్రాహ్యముల్ పొదిగి యీ గ్రంథమిచ్చెద సదగ్రేసరీ గొను సతీ!
60. రాజాధిరాజులకు నేఁ జాలనీయఁగను రాజీవమైన కృతినే.
రాజిల్లు నీకొసఁగ రాజిల్లు భక్తినిడ రాజీవలోచన భువిన్
పూజాఫలమ్మదియె రాజేశ్వరీ కొనుమ రాజిల్లఁ జేయుమ ననున్,
నే జేయుదున్ నతులు నా జీవమీవెయని రాజీవలోచన సతీ!
61 సంపూర్ణ భక్తినిడి, సంపూర్ణ శక్తినిడి సంపూర్ణ ముక్తినిడుమా.
సంపూర్ణ ధ్యాసనిడి, సంపూర్ణ భాషనిడి సంపూర్ణ వాసినిడుమా.
సంపూర్ణతన్ గనుచు సంపూర్ణతన్ వెలుఁగు సంపూర్ణ మూర్తివగుమా,
సంపూర్ణచంద్రముఖి సంపూర్ణ వీవగుమ, సంపూర్ణ తేజస సతీ!
62 సంగీత సాహితులు ముంగొంగు పుత్తడిగ సింగారమౌను తమచే
నింగిం గనంబడు విహంగంబులం గలవు సంగీత రూప జననీ!
సాంగత్యమిచ్చిననుసంగీత సాధనను భంగంబుగా మహితులన్
సంగీతమబ్బును వినం గీర్తి కల్గునుగ సంగీత రూపిణి సతీ!
63 పంకేరుహానననుటంకింతు దేవతల సంకాశమే కననిదం
చింకేమి చెప్పుదును, జంకేల పొందుదును, శంకన్ బ్రవర్తిలుదునా.
ఓంకార తేజమ! యహంకారమున్ దుడిచి శ్రీంకారమున్ నిలుపుమా.
హ్రీంకార బంధుర యహంకారమున్ గొలుపు మైంకార భాసిత సతీ!
64 ఆశావహంబయిన ధీశక్తి నే నడుగ నాశింతు సత్యగతి నే
నాశింప దుష్కలిమి నాశింప దుశ్చరిత, నాశింతు శోభనములే
నాశింపనన్యగతు లాశింప బావుకత నాశింతు నీ కృప సదా.
ఆశావహుండనయి యాశింతు మంగళము కాశీపురాంబకు సతీ!
65 విద్వన్నుతుండనని సద్వర్తనుండనని విద్వజ్జనుల్ సతతమున్
విద్వత్ ప్రభా కలిత విద్వాంసులెన్నుటది విద్వన్మణీ తమ కృపే.
విద్వత్ప్రకాశమది సద్విద్యచేఁ గలుగు. విద్వాంసులందు తమరే
విద్వత్ కనంబరచి విద్వాంసుగా పొగడరే ధ్వాంత నాశిని, సతీ!
66. ముంజేతి కంకణమ! సంజీవివీవెకద, రంజిల్లు భక్తతతికిన్.
భంజించుమా కుగతి, భంజించు దుష్టులను, రంజింపఁ జేయుము మమున్,
కంజాత సంభవుని రంజింపఁ బద్యములు, సంజీవినీ కొలుపుమా.
భంజింప దౌష్ట్యములు మంజీరనాదమటు రంజింపఁ జేయుము సతీ!
67. రాజేశ్వరీ! వినుత రాజీవ నేత్ర నిను పూజింపనిమ్ము కృపతో.
పూజింతు నీ పద సరోజమ్ములన్ సతము, రాజిల్లు నాదు మదిలో.
రాజిల్లఁ జేయుము సరోజాననా! భువిని స్త్రీజాతినెన్ని సతమున్
మా జీవమీవనుచు స్త్రీజాతి నమ్మి నిను పూజించు, నమ్ముము సతీ!
68. కల్లోలముల్ ప్రబలె ముల్లోకముల్ కలియ, తల్లీ కనంగ తగవో.
ముల్లోకవాసి వల కల్లోలముల్ చెరిపి చల్లంగ కావుమికపై.
ఉల్లంబులన్ నిలిచి యెల్లప్పుడున్ శుభసముల్లాసమే గొలుపుమా.
కల్లల్ మదిం గనక యుల్లంబులోన నిను సల్లీలఁ గాంచెద సతీ!.
69. కాదంబ సద్వన ప్రమోద ప్రవాసినివి మా దారి నీవె శుభదా.
రాదేల నీకు కృప మోదంబుతో నిలిపి బాధల్ విడన్ గొలుపఁగా.
సాధింతుమమ్మ వరబోధన్ వరంబునిడ నీదివ్య తేజఫలమున్
బాధా నివారిణివి సాధింపఁ జేయుమిది మోదంబుతోడను సతీ!
70. కన్నన్ నినున్ గలుగు మిన్నైన సత్ఫలము కన్నార గాంతుము నినున్.
నిన్నెంచు కన్నులకు మన్నించి కన్బడుమ పున్నెంబునే కొలుపుమా.
మిన్నైన నిన్గనెడి కన్నుల్ కదా కనులవన్యంబులెన్న కనులా?
జన్నంబు లెందులకు కన్నార నిన్ గనిన పున్నెంపురాశివి సతీ!
71. చాడీలు చెప్పు విరిబోడుల్ మగల్ జగతి నేడేల నిండిరిలపై.
నే డాయఁబోవ నిను నీడై ననున్ తగిలి కీడెంచుచున్ విడువరే
ఓడించి వీరి మదు లే డాయఁగా వలతు నీడై నినున్ గనియెదన్.
పాడిన్ మదిన్ దలచి నాడిన్ సదా కనుచు పాడిన్ పొనర్చుమ సతీ!.
72. శ్రీభారతీ జనని నే భార వాహినిని శోభిల్లఁ జేయమననా
శోభిల్లఁ జేసిన మహాభాగ్య మైన తమ వైభోగమే కనెదగా.
వైభోగి నిన్నుఁ గన వైభోగమబ్బు కద స్వాభావికంబు విడువన్.
హే భాగ్యదాయి. కనే భారమీదె కద నాభాగ్యమీవెగ సతీ!
73. హేదేవదేవి పరమోదార సద్గుణమె నాదారి చేయు జననీ.
నీ దివ్య తేజసము నీ ధర్మ పోషణము మేధావులెన్ను సతమున్.
బాధల్ విడంగొలిపి బోధల్ మదిం గొలుపు శ్రీధర్మ తేజసవుగా.
బోధావహంబయిన వేందాంతదీప్తివిగ హేదీనబాంధవి! సతీ!.
74. దేదీప్యమానమగు నీ దివ్య రూపము ప్రమోదంబుతో కనుటకై
యేదారియున్ గనక నీ దివ్య పాదముల నే దారిగా కలిగితిన్.
మోదంబుతో కనుమ వాదేలనమ్మ కన రాదా ననున్ధరణిపై
ఓ దేవి నీవె నను కాదన్న వేరెవరు నాదారి యౌదురు సతీ!
75. ఓ పార్వతీ. ప్రతిభనే పంచి పద్యములు దీపించ వ్రాయు పటువున్
నాపైద యన్ గొలిపి శ్రీపాదముల్ మదిని స్థాపించి నిల్పితి విలన్.
గాపాడు తల్లివికదా. పాపపంకిలమ దీపించ మంచి నిడుమా.
నా పుణ్య సత్ఫలమ నాపాలి దైవతమ.దీపాకృతిన్గల సతీ!
76. భూమిన్ జనించు మము నీ మానసంబునను ప్రేమన్ గనన్ దెలియవో
ఏమేమి పాపములు మేమెన్నఁ జేసితిమొ శ్రీమాత తెల్పతగదే.
ప్రేమామృతాత్మవని మేమున్ నినున్ దలచి నీమంబుతో కొలుతుమే.
మా మానసం బెఱిఁగి ప్రేమన్ మమున్ గనుమ భూమిన్ శుభాస్పద సతీ!
77. విజ్ఞానమీవె కద. విజ్ఞాన తేజము మనోజ్ఞంబుగా నొసగుమీ
యజ్ఞానమన్ నిశిని విజ్ఞాన తేజమున ప్రాజ్ఞుల్ కనన్ విడిచెదన్.
సుజ్ఞేయమౌ నినునవజ్ఞన్ కనన్ జనక విజ్ఞానదూరునయితిన్
విజ్ఞానమిచ్చి కను సుజ్ఞాని వీవె కద . రాజ్ఞీ గుణోన్నత సతీ!.
78. సారస్వతంబు కన నోరాజ్ఞి నీవె కద. నీరాక మాకు వరమే.
నీ రాకకై వలతు నే రాత్రియున్ బవలు. చేరన్ననున్ తలచవా.
చేరన్ నినున్ మనసు మారున్ సుబోధఁ గని శ్రీరామరక్షయగునే.
హే రాక్షసాంతక! సుధారాశి రమ్మికను ధీరాత్మ నీయఁగ సతీ!
79. శ్రీమార్గమున్ గొలుప క్షేమంబుఁ గొల్పగను నీ మానసంబు నిలదో.
నా మార్గమీవయియు నామీద లేదొ కృప శ్రీమాతరో తెలుపుమా.
హేమాత నీవె తగు ప్రేమామృతంబిడిన క్షేమంబె నాకుఁ గలుగున్.
స్త్రీమూర్తులందొదిగి ప్రేమన్ గనంబరచు మామాత వీవెగ సతీ!
80. ధర్మానువర్తులిల మర్మంబెఱుంగరుగ ధర్మార్థమే బ్రతుకుచున్.
దుర్మార్గులట్టియెడ దుర్మార్గమున్ నెరపి ధర్మంబునే గెలుతురే
ధర్మంబె యోడిన యధర్మంబె రాజగును ధర్మంబునే నిలుపు మా.
మర్మజ్ఞులన్ దునుమ ధర్మంబె నిల్చును సుకర్మల్ వెలుంగను సతీ!
81. హేమాద్రి పుత్రివిగ, మామీద సత్కృపను క్షేమంబుఁగొల్ప వలదా.
మోమాటమే విడిచి ప్రేమన్నదే మరచి యే మంచియున్ గొలుపవో.
ధీమంతులెల్ల నిను సేమంబునిత్తువని ప్రేమన్ మదిన్ గొలుతురే.
ఏమాత్రమైన గుణ ధీమంతులన్ గనుమ ప్రేమన్ భువిన్ గని సతీ!
82. లీలావినోదముగనేలో సృజించుటిది. నీలీలఁ గాంచ తరమా.
జాలంబదేల మము బాలింపగా శుభములే లక్ష్యమై కొలుపుచున్.
బాలుండనమ్మ. మది పాలించు తల్లివిగ. జాలిం గనం దగదొకో.
లోలాక్షి నీ దయను పాలింపుమీ జగతి నేలీలనైనను సతీ!
83. రాజిల్లఁజేయ నను నీ జాతకం బెవరు నీ జాలి చాలదొ భువిన్.
సాజంబుగా తమరి రాజీవ నేత్రములె రాజిల్లఁ జేయఁగ తగున్.
ఈ జాతి గౌరవము మా జీవమై నిలువఁగాఁ జేసి పొంగుమెదలో.
నేజీవినైనఁ గని సాజంపు ధర్మమున రాజిల్లఁ జేసెడి సతీ!
84. కష్టంబులేలనిల నష్టంబులేల పరి పుష్టే ల మేము గనమో.
దృష్టిన్ సదా నిలిపి యిష్టంబుతోడ నిను పుష్టిం గనన్ గొలిచినన్
కష్టంబులే తొలఁగు నష్టంబులుండవిల దృష్టంబిదేను జననీ.
ఇష్టంబుతో మదిని సృష్టించుమీవిధము. కష్టంబు బాపెడి సతీ!
85. శ్రీచక్ర వాసినివి శౌచంబుతోడ నినుఁ బ్రోచంగఁ గోరి కొలువన్
నీచత్వమున్ దరిమి శౌచంబునే కొలిపి బ్రోచంగ నుంటివి మమున్.
ప్రాచీన సత్కవులు నీ చిన్మయాకృతిని బ్రోచంగఁ గోరి కనగా
శ్రీ చేతనంబునిడి కాచేవు వారలను మాచింతఁ బాపెడి సతీ!
86. రాజాధిరాజయిన పూజింపకున్న నిను నాజీవి వ్యర్థుఁడె భువిన్.
రాజీవ లోచన విరాజిల్లఁ జేయుదువుగా జీవు లెన్నుటను నిన్.
సౌజన్యమున్ గలుఁగు రాజన్యులన్ నిలుపుమా జీవనైకవరమై.
నాజీవితాంతమును పూజింపనిమ్ము నిను సౌజన్యరూపిణి సతీ!
87. కామాంధులీజగతి నేమాత్రమున్ వరుసలేమీ గణింపరు మదిన్.
ప్రేమన్ నటించుచును కామంబు తీర్చుకొని యేమాత్రమున్ దొరకరే.
ఓమాత దుష్టతతినేమాత్రమున్ విడక సేమంబు కొల్లగొనుమా.
రామామణీ. జనుల ప్రేమానురాగముల నీమంబు కొల్పుము సతీ!
88. హేమాద్రి పుత్రివగు శ్రీమాత నీ చరణ మేమాత్రమైన తలవన్
కామాదులే తొలగి క్షేమామృతంబొదవు భూమిన్ నిజంబిదెకదా.
మామీద చూపు దయ కేమేను చేయఁగలనో మాతరో తమకిలన్.
ప్రేమామృతంబువగు మామాతగా కొలుతు నీమంబుతోడను సతీ!
89. ముల్లోకముల్ కొలిపి యుల్లాసమొప్పగను తల్లీ దయన్ విడుచుచున్
కల్లోలముల్ కొలిపి యుల్లంబులన్ కుదిపుటెల్లన్ ముదంబొ చెపుమా.
చల్లంగ చూచితివొ సల్లీల నిన్గొలుతుముల్లంబులన్ సతతమున్.
కల్లల్విడన్ గొలిపి చల్లంగ కాచుము సముల్లాసివౌచును సతీ!
90. ప్రారబ్ధ కర్మ ఫలమేరీతిఁ బాయనగు వారాహి. మాకు చెపుమా.
శ్రీరామ రక్షగ మరేమంత్రమున్నదిల నీరమ్య నామమదియౌన్.
భారంబు నీదె కద పేరాశ బాపఁగను. శ్రీరమ్య తేజస హృదిన్
వారించి దుర్గతి నివారించు తల్లివిగ. శ్రీరమ్య తేజస సతీ!
91. దీనావనాభిరత మౌనంబదేల మము నీనీడలో నిలుపఁగా.
జ్ఞానాంజనంబునిక మానేత్రపాళికిని రాణింపఁజేయ పులమన్.
దానాది సద్గుణములే నేర్పి మాకికను ధ్యానించి నిన్ను కొలువన్
నీ నేర్పు చూపుచును మౌనంబుగా గొలిపి రాణింపఁ జేయుము సతీ!
92. రామాభిరామవుగ శ్రీమాతరో సుగుణ నీమంబుతో తలతుమే.
మామానసంబులను క్షేమంబుతో సుగుణమై మేలు కూర్చ నిలుమా.
ఏమాత్రమున్ దురితమే మమ్ముచేరనటు క్షేమంకరీ! కనఁగదే.
నీమానసంబునను మేమున్న చాలును. ప్రమాదంబులొందము సతీ!
93. సృష్టించి లోకములు సృష్టించి బంధనలు కష్టంబులేలనిడితో.
కష్టంబులే కనని సృష్టిన్ సృజించుటను కష్టంబులే కనముగా.
సృష్టించునీవె కని కష్టంబులే కనని సృష్టిన్ సృజించుమికపై.
సృష్టిన్ శుభాస్పదగ సృష్టింప నీకగును. సృష్టించు మమ్మరొ సతీ!
94. పాపంబులన్ విడువ కోపంబులన్ తరుమ నీపాదముల్ శరణమౌన్.
నీపాద దర్శనము నీ పాద సంస్పృశము దీపింపఁజేయు మములన్.
హే పార్వతీ జనని శాపంబులన్ తుడిచి నీపైన భక్తికొలుపన్
నేపుణ్యసత్ఫలమునే పొందుదున్ కనుమ యీపాపదూరుని సతీ!
95. ఆచారబోధిత సమాచారముల్ తెలిసి శ్రీచక్ర పూజ సలుపన్
శ్రీచక్రవాసినివి నీచే శుభావళులె మాచెంత నిల్చును కదా.
ప్రోచే నినున్ గొలిచు స్త్రీ చేతనన్ వెలిఁగి కాచున్ కుటుంబమునిలన్.
స్త్రీ చేతనత్వమది నీచేతనే కలుఁగు శ్రీచిత్ప్రభా కన సతీ!
96. అమ్మా నినున్ దలవనిమ్మా నిరంతర సుఖమ్మందగా కరుణతో
నిమ్మా యనుజ్ఞ వరమిమ్మా ప్రమోదముగ సమ్మోదముం గొలుపుమా.
నమ్మన్ నినున్ మదిని కొమ్మంచు శోభనములమ్మా యొసంగెదవుగా.
మమ్మున్ సదా కనుచు నెమ్మిన్ భరింతువు ఘనమ్మిద్దె మాకిది సతీ!
97. దీనావనా. జనని. ప్రాణంబె నీవు కద. మానంబు కాచుదువుగా.
మానావమానములు నేనెట్లు మ్రోయుదును దీనావనా యెఱుఁగవా?
యేనాటికీజగతి నీనవ్య తేజసమునే నిర్వికల్ప కనునో.
రాణింప జేయునుగ నీ నామ సంస్మరణ జ్ఞాన ప్రదా వర సతీ!
98. శ్రీకల్వపూడి కుల రాకాసుధాకరులు నాకూర్మి రాఘవ గురుల్
నాకైతకున్ బలము నాకున్ బ్రభాకరులు. నాకున్న శక్తి కనగా.
నాకోరికన్ గనుచు నేకంబుగా నిటుల లోకుల్ కనన్ దినములో
నీకల్పనన్ గొలిపినీకీయజేసిరిటు శ్రీకార రూపమ సతీ!
99. చింతా వరాన్వయుఁడ నంతా ననున్ గృపను సంతోషమున్ గనుదురే.
చింతావిదూరునిగ సాంతంబు చేసి నను భ్రాంతిన్ గృపన్ గనఁగదే.
అంతా త్వదీయ కృప. సుంతైన నిన్ దెలిసి శాంతిన్ గనన్ శుభమగున్.
శాంతిన్ మదిన్ నిలిపి సంతోషమున్ గొలుపొకింతైన నాకిల సతీ!
100. అంగీకరించెద ననంగున్ జయింపమిని సంగీత రూపిణి నినున్
మాంగళ్యదాయినిగ బంగారు రూపిణిగ పొంగార గాంచమనుచున్.
బెంగన్ విడం గనుచు రంగారు నిన్ను గను భృంగార తేజులు భువిన్.
బంగారు తల్లివి ననుం గాంచు మెల్లెడ శుభాంగీ శుభాస్పద సతీ!
101. శక్తి ప్రదా గనుచు రక్తిన్ సదా జనుల యుక్తంబుగా నడుపుమా.
భుక్తి ప్రదా ధిషణ శక్తి ప్రదాయివయి. రక్తిన్ నినున్ గొలవనీ
యుక్తి ప్రదా జనుల శక్తిన్ వెలుంగుమిల, యుక్తంపు యీ శతకమున్
రక్తిన్ గృపన్ గొనుమ భక్తిన్ రచించితిని. ముక్తిన్ వరంబిడు సతీ!
102. అంబా విషాద వలయం బేల చుట్టె నను? సాంబున్ సదా కొలుతునే,
సాంబుండె నాకును వరంబై సదానిలువ దంబంబునన్ నిలుతు. హే
రంబుండనంచు గను మంబా శుభాస్పద. కరంబీవె కావుమిక నా
లంబంబు నీవె కనుమంబా ననున్ మది గుణం బెన్న బోకుము సతీ!
103. దీనాళి నేలెడి సుధీ నామొరన్ వినుమ జ్ఞానంబునే కొలుపుమా.
మౌనంబు వీడి నను ప్రాణంబుగా కనుచు జ్ఞానంబిడన్ నిలుపుమా.
నేనేమి పల్కినను క్షోణిన్ శుభంబవఁగ రాణింపఁజేయుచు ననున్
భూనాథులుం బ్రజలు జ్ఞానప్రదుండనఁగనీనాడు చేయుము సతీ!
104. సత్య స్వరూపిణివి. నిత్యత్వదాయినివి సత్యంబె చూపఁ దగు నౌ
న్నత్యమ్మునే గొనగ నిత్యంబు నీ స్మరణ స్తుత్యంబుగా జరుపనీ.
కాత్యాయినీ! శుభద! స్తుత్యా!మమున్ సతము నత్యంత ప్రీతి గనుమా.
నిత్యోత్సవంబులుగ నత్యంత ప్రీతి నిను నిత్యంబు గొల్తుము సతీ!
105. స్వర్ణాక్షరాళిని యపర్ణావెలుంగుదువు. పూర్ణస్వరూపిణివిగా.
నిర్ణీతకాలమున దూర్నీతులన్ దునుము స్వర్నీతి పాదుకొలుపన్.
పూర్ణేందునిన్ గెలుచు స్వర్ణ స్వరూప! గుణ పూర్ణా నినున్ దలచుచున్.
కర్ణామృతంబన సువర్ణాళి నిన్నిట నపర్ణా! లిఖించితి సతీ!
106. కష్టాష్టకంబునిల సృష్టించి మమ్ములను నష్టంబులన్ నిలిపితే
సృష్టించు శక్తి! కొను సాష్టాంగ వందనము కష్టాళిఁ బాపు జననీ.
దృష్టిన్ సదా నిలిపి యిష్టంబుతో కొలుతు నష్టాళి పో నడుపుమా..
అష్టార్థసిద్ధినిడ సృష్టిన్ గనంబడుమ యిష్టార్థదాయిగ. సతీ!
107. భ్రాంతిన్ సతీ శతకమంతా పఠించు గుణవంతుల్ శుభంకరులుగా
చింతించి నీకృపను సాంతంబు పొందునటు పంతంబుతో నిలుపుమా.
అంతా సతీ మహిత కాంతిన్ మనంబులను కొంతైన జూడఁ గననీ.
శాంతస్వభావమిడి క్రాంతిన్ గనే విధము సాంతంబొసంగుమ సతీ.
108. శ్రీమంగళాంగివి. సదామంగళంబులను క్షేమంబు కూర్చి మములన్
శ్రీమంతమార్గమున శ్రీమంత భావనల ప్రేమన్ వసింపఁ గనుమా.
నీ మంగళాకృతికి శ్రీమంగళంబగుత భూమిన్ శుభాకరముగా
నీమంచితో నిలిపి ధీమంతులన్ గనుమ శ్రీమంగళంబులు సతీ!
నా అశ్వధాటిలో
త , భ , య , జ , స , ర , న , గ .... గణములుండును
ప్రాస నియమము కలదు
ప్రాసయతి.2 ... 9 ... 16 అక్షరములకు
చింతా రామ కృష్ణా రావు.
జైహింద్.
.
వ్రాసినది
2 comments:
ఇది మామూలు విషయం కాదు. ప్రయాణం చేస్తూ అష్టోత్తర సతీ అశ్వధాటి శతకం వ్రాయడం కేవలం అమ్మవారి కృపయే.పదగుంభనం కూడా మహాకవులకు తీసిపోని విధంగా ఉంది. మీకు హృదయపూర్వక ధన్యవాదములతో నమస్సులు రామకృష్ణ కవిగారు.
మీ
అంబాళం పార్థసారథి.
మీ అభిమానమునకు ధన్యవాదములార్యా!
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
ఆంధ్రామృత బ్లాగ్ వీక్షకులకు ధన్యవాదములు.